Madem Ağlıyoruz

Mademki ağlıyoruz
İki dudak arasında eski bir devrim şarkısına hala
Genzimizde acımsı tat
Kuşa döndürelim akşamı var mısın usta


Var mısın
Uçuralım hayali
Takıp kuşkanadına

Bulut mekân
Yıldız mezar
Ay şehir olsun iki kişilik
Sıfır rakımında

Eğreti
Masallar anlatalım
Zıvanadan çıkaralım şehir lambalarını
Biz yanalım
Küllerimizi yakıp, kül yağalım yağmur niyetine

Rengi değişsin
Zeytin bahçelerinin
Gri papatyalar eşeleyelim elimizde ateşten tırmık
Varsın elimiz de kavrulsun
Bin beter yüreğimizden


Yanık kokmuyor muyuz zaten
Gerdanımızda iz
Avuçlarımızda is
Dokundukça kireç boyalı o duvara

Eylül şiirleri yazılıydı oysa
Henüz oturmamışken bıyıklarımız dudaklarımıza

Acemi aşklara
Onurlu yüklemler yüklerdik
Elimizde kızıl boya

Orağı vururduk toy başaklara
Çekiç nasırlaştırırken parmak aralarımızı örse çarpınca

Deniz kadar severdik Deniz'i
Deniz kadar ölürdük kibrit çöpüne bakınca her şafakta




Her şafakta kurşun sıkardık
O hıdrellez sabahına
Salınırken sarmaşıktan hamaklar
İki kavak arasında

Dillerinde çingen türkülerini yaralardık
İki kaş boşluğuna derince hançer izi bırakıp
Yüreği kopuk kalabalıklara

Küflü mantarlar koparırdık
Dağlarına yeşil konsun diye memleketin
Mataramızda ter
Sırtımıza kar
Yalın yürüyüşlerdeydik şehrin alaca sokaklarında
Dudaklarımızda yorduğumuz ıslık
Kuş ölüleri ürkütürken kulaklarımızı

Öyle büyüdük biz
Öyle öldük
Mavi bir bayraktı şahadetimiz sol işaret parmağında



Mademki ağlıyoruz
İki dudak arasında eski bir devrim şarkısına hala

Var mısın
Uçuralım hayali bir daha usta...