Madencinin Aşkı

Kar altındaydı,
500 metre altındaydı yerin
Buz gibi keskin havada yaz gibi terliyordu,
Ekmeğini dişlediği maden ocağında..
Sırılsıklam atleti sıkıp içse yeriydi.
Gece gibi karardı bembeyaz teni.
Saat ise 4'ü sabahın...
500 metre altında yerin yoktu sabah,
Çalışmalıydı...
Sıska kolları tonlarca ağırlıklı küreği kaldıramıyordu
Ve titriyordu elleri...
O, en çok karısını seviyordu
Emeği, gözlerindeki umut içindi çocuklarının..
Çocuklarının adıydı;
İş,
Ekmek,
Hürriyet..
Gözleri tomurcuk tomurcuk bahar çocukları.
Karnı aç,
Elleri eşelenmiş toprak gibi nasırlı
Ve 500 metre altında yerin,
Çalışmak zorundaydı günde on lira para için.
Simsiyah gözleri bulut bulut,
Simsiyah şakakları kan ter içinde
Ve çalışmak zorundaydı
500 metre altında yerin..!