Mağdur Sevda İklimi

Yüzüm gülecek sanıyordum özüm sevdaya kanarken
Hayatım hep onunla geçsin diliyordum
O bensiz bir hayatla merhabalaşırken
Mağdur sevda ikliminin garip hazanıydım ben

Bir vururdum kendime; bir eserdim sebepsiz yere
Elimden tutan hayallerim kibrit çöpüne tıkarlardı beni
Alev alınca ben, suç hep bana kalsın diye...
Birini sevmek, bütün bir dünyayı sevmek gibidir
Çiçekler daha renkli, şarkılar daha anlamlıdır
O biri gidince yaşam koyulaşır
Hazan tamamen hazandır...

Kalbi kalbime gülecek sanıyordum o bana geldiğinde
Ruhumun mutluluk küfürleri vardı
Sövüşüm de ölüşüm de yalnız onaydı
Ellerinde ellerim minicik kalacak
Bebek düşlerimi tekrar yaşayacaktım

Mağdur sevda ikliminin yalnız hazanıydım ben
Bir üşürdüm kendime; bir eserdim sebepsiz yere
Donup kalmak neymiş, ağaçlar o vakit anlardı
Kar yağdığında hazanda bir yanlışlık olduğu anlaşılırdı

Onu sevmek, bütün insanları sevmek gibidir
Kırmızı daha çok mutlu, siyah daha az kimsesizdir
O biri gidince yaşam yaşanır mı?
Hazan artık tamamen hazandır...

Mağdur sevda iklimimin uğurunu kaybetmiş hazanıydım ben
Yapraklar daha çok sarı, sarılar daha çok hastaydı
Bir üşütürdüm kendimi; bir eserdim kendime sebepsiz yere
Beni ısıtacak tek liman o sanırdım
O biri gidince üşümek ölmek demekmiş anlardım

Gitti!
Avuç içimde kendi elimi öptüğümü belli ettiğim tükürüklerim kaldı
O elimi hiç tutmadı ya; ellerimde kimsesizliğimin nefreti kaldı
Gitti artık o!
Bir başkasını sevmeye, bir başkasını düşünmeye, bir başkasını istemeye...
Kendimle kalan mağdur sevda ikliminin mağdur hazanıydım ben
Ona esemedim ya hiç; esen yellerimde sevdamın mağduriyeti kaldı.

Gitti!
O artık gitti!
Gözyaşlarımda yalnızlığımın çamuru ve hep uzaklara daldığım hayali kaldı
O beni hiç özlemedi ya; hasretimde boşluğum kaldı
Mağdur sevda ikliminin yalnız ve mağdur kızıydım ben
Kendim sevdim, kendim özledim, kendim yazdım, kendim okudum
Kendi kendimi sever gibi kendi kendimi kendimden istedim
Vermedim kendimi bana; kendim kendimden kaçtım
Koşabilecek cesaretim ölmeseydi ona koşardım
O gitti!
Bir başkasına koşmaya, bir başkasını sevmeye ve hep beni unutmaya...

Mağdur sevda iklimimin soğuk hazanıydım ben
Bizden yana bizi ısıtmak benim için hep imkânsızlık demekti...