Mahallemizin Veleti

küçücük elleri vardı
bir kaç bozuk para avuçlarında
koşturur du mahalle bakkalına
oyunlar öğretirdi sokak çocuklarına
şimdi büyümüş
geçen gördüm durakta
inanır mısın gözlerinden tanıdım onu
elleri hala küçücüktü
bir yerlere geç kalmış gibiydi
bakışlarımı yakaladı
bana baktı
nerden tanıyacaktı ki
yaşlanmıştım bende elbet
kim durabilmiş ki ömür boyu genç
yollara baktı bir derdi vardı
belliydi
kim dertsiz ki?
avuçları bomboştur belki
kim bilir
ah mahalle veleti
düşlerin kadar minik mi umutların
geldi otobüsün
seni bekler yolların
seni bekler yokuşların
düşmeyesin sakın
kanamasın avuçların
çürümesin dizlerin
koşturamazsın sonra mahalle bakkalına
hadi ne duruyorsun !
oyunlar öğret çocuklara
düşlerin kadar yakınlar şimdi sana
kucaklar seni
fısıldar kulaklarına
ana...
doğru ya büyümüştün sen
yaşlanmıştım ben
ama el salla giderken
mahallemizin veletisin sen
erken göçtün be bizden
koştur hadi koştur
seni bekler düşlerin
peşine tak umutlarını
avuçla çocuklarının avuçlarını
kanatmadan avuçlarını
ama el salla giderken
mahallemizin veletisin sen...