Mahşer Gözlüm

Bana niye diye sormuştun ya şaşkın gözlerle,
Bilemiyordum,sevdiğim,
İçimdeki ızdırabın sebebini.
Belki bir korkunun verdiği çaresizliğin uğultusu,
Belki de çığlık atan bir uzaklığın imdadıydı.
Şimdi ise sönük bir tavrım var hayat karşı.
Nasıl diyebilirdim diye,çok mırıldandım kendi kendime.
Ya kalbim bu mührü çok ağır bir hüküm olarak kabullendi,
Ya da uzaklara anlatamadığım acı sessizliğim engel oldu.
Derdim ne sayfalara arkadaş oldu,
Ne de şiir mısralarında eriye bildi.
Güvenmeyi çoktan unuttum ücra köşelerde,
Gözlerine bakmayı bıraktım bensiz gölgelerde,
Gülüşüne hasret bıraktım,
Kulaklarım sağır olurcasına
Ve sana sadece bir kelime bıraktım,
Belki saklarsın diye,
Öyle bir söz ki;
Ne mazi bu silebilir hatırında,
Ne bir ölüm vakti unutturabilir,yeni yarınlara giderken,
Dudaklarımdan dökülen o sözler,
Çınlayarak girecek kulağına,
Kalbine saplanacak,
Bir hançer gibi acıtacak canını,
Soluğunu kesecek,
Her ne kadar nefes almak istesen de....