Mahsum Çocuk Ve Ben

sahil boyu oturuyordu
onula sadece sahilde tanıştık

ben çocuğa şöyle dedim
ya ne bakıyorsun
neden ağlıyorsun sordum
meğer yanlız olduğunu
öğrendim ve böyle dedim

ben sana sahip çıkıcam
benimle gelirmisin dedim
ilk çekindi ama
güldüğümü görünce

aynen şöyle demişti
senin iyi biri olduğuna
inanıyorum dedi
ve beraber yürüdük

anne ve babasını
özlediğini söyledi
meğersem çocuğun
hiç kimsesi yokmuş

onu evime aldım
sıcak çorba
bir tutamda ekmek verdim
sonrada onu kardeşim gibi sevdim

günler geçti
acılarını yitirdi
bir gün
o aynen şöyle dedi
artık senin ailen benimde ailem dedi

o acıları şöyle kapattı
benim anneme anne
benim babama baba
dedi ve acılar böyle yok oldu

mahsum değildi artık
çünkü onuda bir ailesi oldu
o çocukğun adınıda
babam annem ben karar verdik
sonra ona yetim adını verdik
kabul etti

bütün herşey
bir tutam
sevgi ve hoşgörü
ile oluştu

acılar sularda
mürekkep kalemlerde
biter bu ömür
böyle sürerdi