Mahur Bestem Saçlarındı

gecenin karasıydı saçlarım
ağarmaya durdu
mezar çiçeklerine açtım sırrımı
zincire vurulmuş düşlerimi serdim
en güzel mavi sabahlara

gökkuşağı düşüyor
arsızlığına inat gri şehre
maviş gülüşlü suyun üstü
zeytin gözlü martılarla süslü
ellerim üşüyor ışık yangınlarından

güneş neredeyse doğacak
ağustos böceği caddeler
med-cezir büyüsü
zayıf bedenimi akşam güneşi tutacak
eğildim daha lekesizdi sevinmelerim

görüyorum saçlarımı hançerleyen
ayartıcı kızıl güneşi
mahur bestemi dinliyor şehir
zamansız sorular gibi her gemi
ezgisiz geçiyor