Mahzun Şehir

Mahzun Şehir



Ağır adımlarla yürüyorum birşehirde
Yürüyorum yolları çiğnemeden seyrek,seyrek
Ey şehir kırdıysa taşlarını zalim ayaklarım
Bağışla bilmeyerek



Sürgün kuşların var yalnız aşıkların
Güneş senden esirger ışığını
Görüyorum sanki bu karanlıkta,
Bir köşe başında ağladığını



Bir zamanlar sende çok mesuttun
İnanç senden yükselip yıldızlara ziya verirdi
Evet eskiden bir İlahi ses ; bu şehir
Benim evim derdi



Kalmadı gözyaşlarını silecek
Ne bir babacan,ne saf bir gönüllü
Bir zamanlar sende mutlu doğulur
Mesut ölünürdü



Şimdi taşların sinesinde yaşıyorsun
Mezardaki ölülerin bile intizarda
Karı,koca ve de şen nişanlılarının,masum
Öpüşleri başka yarda



Ağlama ey yalnız,bahtsız şehir
Belki bir yerlerde sana sadık kullar vardır
Güneş dün hüzünlü doğdu belki
Yarın mesut doğacaktır.............



k.arslan gazioğlu