Maktul

Okunan selalar kimin?

Sabah , ezanın hemen ardından 

Kardeşim mi öldü?

Babası babam!

Anası anam!

Ocağı yıkılası 

Yolu kapanası 

Dumanın tütmesin

Kör olası...

Gözlerimin kapağı çok ağır

Kollarım kalkmıyor 

Ciğerim susmuş

Konuşmasam da çenem değiyor gırtlağıma...

Uzakta çok uzaktan gelmiş yeğenlerim

Evladım sus pus olmuş amcasının yanında 

Kızım ah güzel kızım 

Ellerinin yumuşağını öptüğüm

20 sinde bile bebeğim canımın içi 

Cancağızım...

Avluda bi curcuna var

Evlatlar yetiştirmeye çalışıyorlar birşeyleri

Düğünümüz mü var dayıcım?

Yoksa bir bekleyiş mi bu?

Ya da göç mü ediyor  gurbet kuşları?

Kendi kendime yerken içimi 

Ses vermiyor kimseler 

Geldi çattı ezan vakti 

Sıra sıra durdu kimseler 

Herkesler ardıma geçtiler...

Anladım 

Anladım ki sonkez hissediyorum güneşin sıcağını 

Ya da bir ağacın gölgesini 

Ne garip bi duyguymuş ölüm 

Böyle ağır ağır yanaşırken  sine

Ağlayanlar unuttu  çoktan gideni

Hafif bi sızı kaldı yüreğinde sevenlerin...

Ne garip

Canlı canlı öldürmek kendini

Ruhunu, bedenini...

Hiç tat almamak dinlediğin müzikten 

Resim çizmemek duvarlara

Sohbet etmemek insanlarla

Ciğerine çekmemek doğayı

Ne garip şey yaşarken ölmek...

Birileri yeni kitaplar yazarken

Biri kansere ilaç yaparken 

Biri bir çocuğu sevindirirken 

Öldürmek içindeki seni...

Tüm güzelliklere gözlerini kapatan ben

Selamı veriyor hallerim

Sahi 

Beni kim öldürdü ?

Katilim kim?