Manevi Güç

Yağıyor yağmur, 

Damla damla. 

Ne içecek su , 

Ne de türkü yakacak, 

Sevda kalmış. 

Sanki dipsiz bir 

Kuyuya düşmüşüm .

Bağırsam, 

Dilim lâl oluyor. 

Ağlasam, 

Gözyaşlarım donuyor. 

Bir "Manevi Güç "üm var, 

O da tükenir diye korkuyorum. 

Öyle bir zaman 

Gelir ki, 

Ne eş dost, 

Ne de mal varlık , 

Yardım edemez insana; 

"Manevi Güç " istisna. 

Bazen Yaratan olur, 

Bazen sevgili.

Bazen de imkansız 

Bir hayal .

Elbet yaşam zor, 

Çekilmez, yorucu. 

Ama uçurumun kıyısında dahi, 

Tutunacak bir dal olur:

"Manevi Güç ".

Şimdi yalnızım. 

Sığınacağım tek yer aşikar. 

Bazen kabul etmek, 

Gerekir yalnızlığı .

Çoğu sorar :

Güçsüzlükten mi ? 

Korkudan mı? 

Mutlu olmaktan mı? 

Kaynaklanır diye. 

Sorular kadar 

Cevaplarda özgürdür, 

Kanaatimce. 

Ya Kâmil Bey , 

Ya Axl ile Beatrice, 

Ya da Yedigey Cangeldi gibi, 

Bir "Manevi Güç "e 

Sahiptir insan. 

Kimisi manzum , 

Kimisi nesir der , 

Yazdığıma. 

Benimse tek derdim 

Gerçekleri, 

Sanatla göstermektir, 

İnsanoğluna...