Manolya

Yılgın sulara serdiğim benden daha yorgun umutlarım
Köpük köpük can verirken
Acılarımla sırladığım aynamda
Benmiydim gördüğüm Manolya?

Gökkuşağı gibi, beli bükük arzularımın
Nerede başlayıp nerede bittiği belli değilken
Bir derviş bağdaş kurup kalbimin bir köşesinde
Mey istiyor sâkisinden
Diğer köşede bir rakkase
Ve etrafında
Elleriyle müziğe tempo tutan
Ağızları salya saçan kırk haramiler


Herşey firar ediyor aşkımızdan
Kelimeler, notalar, umutlar,sevinçler...
Şarkımızı unuttuk
Sevgimizi unuttuk
Kendimizi unuttuk
Korkularında gittiği gün
Her şey bitmiş demektir Manolya

Dil yorulduğunda anlatmaktan
El yorulduğunda uzanmaktan
Geleceğin hayallerini kurmak yerine
Kafayı buluyorum sek içerek geçmişi
Ve sen geçmişte kalıyorsun
Geleceğe yetmiyor ömrün Manolya

Banamı kaldı kara günlerin günahlarını s/aklamak
Sevgi öğüten o günlerden
elimde kalan tek sevdiğim
kara günlerin ta kendisi
Biz bizde başlamıştık
Bizde yittik
Bizde bittik
Manolya