Maraz

O bir küçücük çocuk,
Henüz altı yaşında,
Köyünden göç etmiş,
Düşmüş gurbet ocağına.
Adı Osman,Marazlı Osman
Ne yaşadığını biliyor,
Ne de yaşatıldığını,
Hayatın varlığından habersiz.
Gurbet yetmiyormuş gibi,
Birde marazı yük olmuş küçük omuzlarına.
Doktor doktor,hastane hastane,
Gezer-durur anası kucağında.
Ne yapsın anası vefasız bir baba var başında.
Oğlan onun ya,
O'na göre aslan gibi maşallah.
Ne ilgi var içinde,ne sevgi var kalbinde,
Derdi sadece para para para...
Evlat marazlıymış kimin umurunda.
Allah düşmanıma vermesin böyle bir baba.
O kaptırmış kendisini bir para sevdasına,
Biz gelelim Marazlı Osman'ıın yaşamına.
Dedim ya,
Anası kucağında gezer hastane köşelerinde.
Kan kanseridir Osman,
Bulunmaz derdine derman.
Yaşıtları sokaklarda koşarken,
O düşmüyor ana kucağından.
Ana bu ya,
Tuz basmış yaralarına,
Osman'ın gülen yüzünü görmek için,
Unutmuş garibim ağlamasınıda.
Ağlasa nereye kadar,
Dövünmek neye yarar,
Kucağında marazlı Osmanı var,
Ağlamak haram,gülmekse cehennem.
Ne yapsın garibim,
Çıkmamış candan meded umar.
Kalbi taşlaşmış,kucağı ve sırtı nasırlaşmış,
Osman'ı taşımaktan,
Analığını bırakmış,kadınlığını unutmuş,
Tek gayesi,
Osman'ının güldüğünü görmek,
O'nun için dünyalara değer,
Vazgeçilmez bir hedefmiş.
Ama nafile,
Bir kurban sabahı,
Kesilecek kurbanın gözleri kapalı,
Osman yanıbaşında,
Kendisinden çok kurbana acımakta,
Yürek dayanır mı buna,
Kan görmek ağır gelecekti o'na,
Koştu durmaksızın anasının kucağına,
Kurbandan önce can verdi Osman,
Kıyamet koptu sanki,
Avluda bir feryat,figan.
Anası son kez okşadı Osman'ın başını,
Sildi Osman'dan gelen son gözyaşını,
Dik durdu ağlamadı,
Ağlayanlara kan kustu,
Bıcak kesmez ağızlar konuşmaz oldu,
Osman nihayetinde rahmete kavuştu,
Anasıysa aldı başını,
Karanlıklar içinde kalabalığa karıştı kayboldu.