Martılar Yağmur Ağlıyordu

Martılar yağmur ağlıyordu,
görüyorduk.
hepimiz en sağanak biçimlerde ıslanıyorduk.
Ben ıslanıyordum,
ruhum da ıslanıyordu
beynim de
beynim de ıslanıyordu
ve hatta bazen bütün vücut hücrelerim ıslanıyordu,
her sırılsıklam oluşumuzda seni anıyorduk.
çünkü bir zamanlar sana da öyleydik,
sana da sırılsıklamdık bir zamanlar,yani geçtiğimiz bir kaç asır boyunca
boylu boyunca aşıktık,fazlasıyla.

Martılar yağmur ağlıyordu,
biz seni ağlıyorduk en derin damarlarımızla.
muhtemelen o da ağlıyordur deyip,
vücudumda açılan yaraların sayısını arttırma eğilimini gösteriyorduk.

Martılar yağmur ağlıyorken
sen muhtemelen edepten uzak bir yol üstü lokantasında,
gözbebeklerini büyütüyorsundur teninle kimi adamların.
varoş bir semtin loj ışıklı bir sokağında,
haysiyetini sunuyorsundur beş para etmez insanlara
ya da,
gerçekten ağlıyorsundur martılardan esinlenip.
sen de uçuyorsundur belki zevkten,
kan ter içinde kalıyorsundur şehvetten körelmiş kucaklarda.

Belki bu yüzden martılar yağmur ağlıyordur,
belki bu yüzden yaralarımı tutamıyordur hiçbir dikiş
belki bu yüzden kanıyla ıslanmış bu adam,
her gece jiletler eşliğinde seni diliyordur tanrıdan

Belki de belkiler en yalın halidir kahpeliğinin,
Belki de martılar bu yüzden yağmur ağlıyordur,
Belki de..