Martıların Dilindeki Çığlık

Sende benzedin bu şehre

Her sözünde büyüyen çıkmaz sokaklar
Umutsuz yolculuklar var

Peşinden dolu dizgin koşanlara
Deli divane ağlayanlara
Sende bu kent gibi kayıtsızsın

Ardın sıra koşanların kaydını tutmadığın bu kenti
Tüm kayıtlardan alev alev düşeceğim
Ümitlerimi kıran,halimi kayıtsız seyre duran
Beni ağlatıp yoran

Bu kenti

Bir akşamüstü yaktığımı duyunca
Aklın almaz bilirim.






Sen ey müzmin münzevi

Sen ey martıların dilindeki çığlık
Terkedilmiş istasyonlardaki tehirli sevdam

Beni can evimden vuran şiirlerin müsebbibi
Sarhoş atların ağır toynaklarıyla ezdiği
Yürek ülkemin ıssız bozkırlarında açan

Sen ey intihar gülüm.
Bana dar sokaklarda
Ustura ağzı gibi ağıtlar söyleten
Beni yudum yudum içen,içine çeken

Bu kenti

Bir akşamüstü ateşe verdiğimi duyunca
Aklın almaz bilirim.






Hâlâ cevap bulmadı

Çıkmaz sokaklardaki yankısız seslenişim
Serzenişlerimin nihayetsiz bir yazgı

Göz yaşlarımın yağmurlarla kardeş olduğu
Suretimin aynalardan yavaş yavaş kaybolduğu
Fotoğrafların ağır ağır solduğu

Tüm şiirlerimin lâl
Kaderimin melal olduğu dakikalarda.
Ateş dolu yüreğime hudutlar çizen
Gözlerimi dört duvara mahkum eden

Bu kenti

Bir akşamüstü kül edip savurduğumu duyunca
Aklın almaz bilirim .