Masal

Ne olursun, bir masal anlat dediler.
Çocuklarım, sıkı sıkı sarılıp boynuma.
Yaramaz, tembel Hasan geldi aklıma.
Dereye atıp boğduğu kediler.
Kuyruğuna taş, teneke bağladığı köpekler.
Anlattıkça gelmedi masalın sonu.
Sordular. Acaba bu Hasan kimin nesi?
Peki sonunda ne oldu?
Hasan büyüdü, evlendi, çocukları oldu.
Büyüdü ama, yaramazdı, tembeldi.
Ardından bir soru daha geldi.
Yaralı kargayı neden iyileştirdi?
Belkide kalbinde küllenen sevgi ateşiydi.
Yazık baba yazık, Hasan'ın çocuklarına.
Kimbilir neler yapıyordur onlara.
Sustum. Dilim bağlandı damağıma.
Hasan ben, yaramaz ben, tembel ben.
Nasıl anlatırım çocuklarıma.
Çocukluğun hoşgörü ve sevgisi,
Birgün, birgün sarılacak boğazıma.

karayel