Masal Dinledik

çocuktuk
bakkal camekanından şeker yalayan


fukara öykülerimiz vardı
sakladık siyah örtülere sarılıp


ilk aşkı anne memesinde tattık bilmeden
bilmeden sömürdük kaburgalarını
iliğini içtik öyle emekledik


kestane tadındaydı ahşap odalar
ilk şiirleri kış camlarına yazdık
resimler çizdik parmak izlerimizi bırakınca buğulara


masal dinledik
hep masal
yalanla büyüdü hayallerimiz


telden arabalar yaptık
yedi cücelerle
öyle gezdirdik prensesi o derin uykudan uyanınca


çelik çomak kırığıydı aslında yüreğimiz
ortada sıçanken morardı lastik topla göbeğimiz
işte o çıkmaz sokakta alıştı acıya gözlerimiz


bağbozumu gibiydi
mahallenin tek dut ağacı
ipek böcekleri göçmüştü altına çarşaf gerilirken


salladıkça dalları
ağzımızı açardık
susuz balığın yağmura hasreti misali


ceviz çalardık sazlıklardan
bir de olmamış incirler


anne sütü gibi değildi salyası o mel'un meyvenin
nasılda kabartırdı kırk satır yemiş gibi dudakları


kırk katır mı istersin demişti masallar

katır mı acıydı
satır mı


satır aralıklarımıza gömdük
yarım kalmış her öyküyü
bitmedi asır geçti korkular


artık sadece masallarda vurulmuyor çocuklar ...