Masal Ya Da Gerçek

bir yol biliyorum büyük suskunlukların ortasında
yanardağlardan dökülen lavlar kadar serin
bir yol biliyorum çığlıksız ve savaşsız
göğü yaran bombalar kadar sessiz

bir davet biliyorum ezanlarla odama dökülen
yüreğimi süsleyen bir ses ki; eşsiz
bir dava ki inandığım hala kimsesiz
başımı koyduğum yastık cürüm hem de renksiz

bu mevzu öyle derin, bak!
çiçekler yine mevsimsiz açmış
arınmak için verdiğim her yapraktan
şu garip çocuk kocaman bir taç yapmış


bilinmiyor hala, yolun sonunda
kim alçalmış kim kazanmış
yavaşça dökülürken yüreklerden kötülük
en büyük iyiliği kim yapmış?

bir yol biliyorum gözlerin kadar derin
yürüdükçe yağmurdan ellerimi yıkayan
meğer dokunduğum her şey sudanmış
uzandıkça hayaline nice sular durulmuş

kötülük coşkun bir masalmış
eğer ki iyilik sel olup akmasaymış