Maskeli Ölü

Hey sen  maskeli ölü

Kollarında karanlık düşler

Saatinde boşa harcanmış zamanlar

Gri bir şarkı  gibisin

Yolunu şaşırmış

Düş artık yakalarından

Avuçlarında beklettiğin zarların

Ne bakarsın dalgın dalgın maskeli ölü

Tut ki ben bir nefesim

Pamuk kadar ağır, rüzgâr kadar ıslak

Oysa ben seni Titanic kalıntılarında kaybetmiştim

Beni göklerde arayan hüznüm

Şimdi Drama Köprüsü'nde  türkü tutturmuş

Kırık bir saz gibiyim

Aklımdan sızıyor  ince ince

Aynalardan sakladığım tüm sırlar

Bir kum tanesi kadar umrundayım dünyanın

Sayfaların sessiz serzenişi altında

Işıksız eriyen mum gibiyim yapraklarda

Çekil yolumdan maskeli ölü

Dağın eteklerinde bir kervanım var

Göçüyoruz başka benlere

Oysa ruhumu temizlemişti  nisan yağmurları

Örümcek ağlarından

Mavimsi karabasanlardan

Kendimi anlayamıyorum

Gözlerim neden çekingen

Eğer ben ki bir yalansam

Alın o vakit aynalardan vazgeçiyorum

Şimdi garip uykuların

Garip yolcusuyum sokaklarda

Şarkıların demli tadında yaşıyorum karanlığı

Söyle maskeli ölü

Bu kaçıncı intiharım

Oysa sen

Yağdın gönlüme korkular gibi

Ey yalnız gözyaşım

İçim yanıyor,efkarlıyım

Ben ki artık 

Ezilmiş bir beyazın üstünde

Hayaller çizen feryatlarım

Tut beni çek kollarımdan 

Karşımda ayna mı var

Yoksa ben tek miyim sayfalarda

Nereden maskeli 

Sen misin şimdi karşımda durmuş bana bakan 

Oysa ben ayna sandım

Şu garip dalgın gözleri