Matem Karası

Rüzgara karışan cümlelerin
matem karası çalıyordu güneş bahçesine
Ellerin kırlangıç kanadı tasviri
dökülen yapraklar gibi sessizdi
dudakların;sarhoş belkide
kıvrımları ayyaş ....
..........öylece manasız herşey
zamansız olduğu belli,
yağmurun yağması , toprağın kokması
ve
daha bir sürü şey söyleyebilecekken,
diyebildiklerim;
Sen !
ve sonrası vesaire işte.
/////////////////////
aklımda kalan
tüm cümlelerin şimdi
iki damla gözyaşı ederi kadar...
...........ben varlığına paha biçemezken..