Matematik Gibi Sevdim

Matematik gibi sevdim seni
Yaz akşamların kuytu karanlığında birdirbir oynar gibi sevdim.
Hiç sonu gelmezdi ta ki nefesimiz bitene kadar.
hiç iki olmazdı o birler hep birlikteydiler zaten.

Matematik gibi sevdim seni
Hep kalbim seni sıfırla çarpıp yutuyor,
Sonrada o gözlerin topluyordu paramparça bölünmüş kalbimi.

Matematik gibi sevdim seni
Yüksekten atılan bir yumurtanın yere düşünce kırılmama ihtimaliydi beni sevmen
Zaten anca o imkânsız gibi görünen ihtimaldi beni sana tutsak eden.
Ben senin için çıkarma işleminde sıfırdım
Ben senden defalarca çıksam da sen etkilenmiyor.
Ama sn benden çıkınca hep eksiliyordu o sayı doğrusunda yönünü şaşıran kalbim.

Matematik gibi sevdim seni
Kalbim çarpma işlemini sökemeyen bir çocuğun öğretmensiz kalması gibiydi
Sensiz kaldı ve senin yokluğunda hiç çarpmadı kalbim,
hep bölünmekle meşguldü çünkü

Matematik gibi sevdim seni
Beş işçinin beş günde yaptığı işi on işçinin hiç yapamamasıydı seni sevmek
çünkü onlar yoktu artık
sn vardın anti geometrik kalbimde.
Üslü sayılarda bir gibiydin üstümde
ben hiç bana benzeyen bir sayıya çarpılmadım hep 1e yani sana çarpıldım

Matematik gibi sevdim seni
Eksi birin aslında eksi bir olmaması kadar karmaşık bir sevdaydı bizimkisi
hep sevdamız için orantı kuruyor ama bir türlü almıyordu hacmi dar ve bir o kadar da etkisiz yüreğim

Matematik gibi sevdim seni
Bölme işlemiydin benim için sen hep bölendin bense bölünen ve arda kalansa bu buğulu yüreğimdeki sadece bir tek ve hep sen...