Mavi Ağaçlar

Çam kokmuyordu gökyüzü
Ağaçlar mavi değildi
O zaman yaşanalar savaş haliydi

Sesler kesiyordu bedenleri
Sessiz di bıçaklar
Kan akmıyor hal bu ki
Asfaltı kırmızıya boyamışlar

Bunlar ayak izi değil
İnsan değil bu ayrıntılar
Onlara insanlık reva görülmemiş
Çocuklar ise çoktan yaşlanmışlar

Yanarken sıcağı özleyen tenler
Bu esen rüzgâr değil
Yangın su gibi
Su ise şeytan
Ruhlar ise kül olmuştu çoktan
Akıyordu mezarlarına duaları okunmadan

Yıldızları kaybolmuştu şehrimin
Kaymışlardı her biri dileksiz
Kin kokan nefret kokan
Yıldız görüntüsündeki dilekleri kana bulayan
Bakıyorum size
Akın akın akan bu çelikler arasından

Çam kokuyordu gökyüzü
Ağaçlar maviydi
Ama o zamanlar bu bir hayaldi