Mavi Bisiklet

‘' Hiç yağmayacaktı kırmızı kar biliyordun baba
balık kavağa çıkmayacaktı ‘'




misafir bir gülümseme
sokuluyorsa göğsün iman tahtasına
ve kırmızı çentikler atılıyorsa yanak çukurlarına



bisiklet sevinci kadardır
baba oğul arası aşk



kırmızı kar tükenince
ya da balık kavağa çıkmayınca



basılır pedallarına şehrin doğusunu gösterince akşamın ibresi
kaldırımlar sendelerken
acemi yalpalara



süslü maviler düşer
yirmi dokuz no'lu kapı çukuruna
fesat göz vurgunlarıdır artık kaçamak bakışlara
kirpiklerinden sıkılan kurşunlar



deler geçer
senden daha yoksul çocuk yüreğini
sandaletlerini acıtırken paslı tokalar
omuzları düşer ilişip tahta ata



telden arabalar sarsar sokağı
ıslıklı sirenler çınlatırken sahte velveleyi
unutup gidersin o mavi bisikleti ...