Mavi Efsane Senfonisi

hoşnut duygular parkına düşmüş yine garbın zülfü
kendini arayan aksansız mahrem ricatlar vakti
biri iki etme telaşından sızan sarı zifir
alkolsüz küfürler sokulmuş gerdanına
ki; namahremin sol elidir
öznesini yitirmiş ağlak asalı tümceler yüklenmiş geceye
saksağan yuvası gamzeler ıtırı kesmiş çoktan
niyazının bir yanı küfre bulamış yine umarsız hilkat
suya aç kuşlar gibi yine mavi
meseli darba uğramış misafir kelamlar
korunaksız yine ağlamaklı hali
bir yanı zaten çoktan beyazını bozmuş bakışlar...!




sıfatını süngerliyor habire süblimleşmiş balıksırtı avuçlar
memnuniyet sadece kurulmuş sofra seyri
doyurmuyor
bir alışkanlıktan daha iriyse ilgi
ikinci şeridi kabul etmiyor işte aşk trafiği...!



acabalar batarken ellerine işte
izafi bir pas payı bırakıyorsun mecburlara
bırakamıyorsun işte doludizgin kelamları
ister istemez mehteran dantellerle dokuyorsun
ihtimallerin vesayetinden kurtulmadıkça gidişatın vaziyeti
duygularına ebeveyn değil olabildiğin sadece vasi...!



seviyorsun
ve
kene gibi yaşamak için sarılmak tek çaren
adına sahte sıfatlar koyuyorlar ki; kurşun gibi
çoktan seçmeli şefaatler uçarken güvercin misali omuzlarında
kendi gözlerini emanet edip kendine
vuruyorsun aynadan sızan hırsının bam teline
ve biliyorsun maalesef
sevmek yarı ölüm eskizi...!

ve
ne kadar yaşayacak daha
çok sürmemeli baharda yapraklanan ilk sürgün hali
dökülenlerden dökümlenenler sararmadan
tedavül olmadan başka baharlara
aslında anlatamadığın öyle çok şey var ki;



diyebilsen keşke
meselalar çoktan eskimiş
masallar sizlere ömür
vesayeti verasetinden daha gürbüz
nadası bile sürülmüş kirpiklerinin rimeliyle
kalabalık sesler içerse de endirek konçertolar
en önce çalar uvertür
oyun değil kulağına teyellenen keman sesi
olsa olsa mavi efsane senfonisi...!







ToprağınSesi