Mavi Kurdele

Küçüklüğüme dair bir anı;

Yeşil boncukları iğneden geçirirken

Tabanına yapraklar döşenmiş

Bembeyaz bir güldüm

Ortasına pembe renkli tohumlar serpiştirdim

Hayallerimin çok oluşunu severdim

Duygularımı süzgeçten geçirmeden önce

Mutfak evyesinde bir güzel yıkadım

Su gibi aktı acılar ve sevinçler

Düşünce çemberimde tüm kenarları oyalı halimle

Nice alınları süsleyecektim

Bir sabah

Mavi bir kurdele buldum yastığımın altında

Mavi okyanusta umuda yolculuktu o hayalimin adı

Hiçbir mültecilik izah edemeyecekti zihnimdeki göçmenliği

Kelimelerimin ardındaki sessizliği aradım

Yüreğimi kızartıp içimde kalan yağı tezgaha sıçrattığımda

Evye alev aldı

Telaş sardı Güneş'i

Yüzünü örttü elleriyle

Sevmenin utancını sıvadı bir balçık gibi üzerine

Ama sevmek işte

Hakikat gibiydi

Peçeye ihtiyacı yoktu bu yüzden

Yüreklerdeki körlüğü tezgaha çıkarıp

Sunum yapmaya karar verdim

Çocukluğum rafa kaldırdı kendini bir kere daha

Buzlukta dondurulmuş vişneler de vardı ay

Söylemeyi unuttum son anda

İnsan sevince unutuyor işte

Güneş yine kızacak bana

O gelmeden vişneleri bitireyim

Eriyip gitmeden çocukluğuma sarılayım

Elinin körü derdi şimdi burda olsaydı nenem

Elin körü derdim ben de neneme

Elin körü işte...