Mavi Sandık

"dün akşam aynalara dönüktü yine dünyayı giyinmişliğim
dibinde ruhumu kovalıyordu rüzgar
kovulmuşluk psikolojisi ve sılaya özlem
annemin çocukluğuydu bu kez rüyamda gördüğüm..."

dünya efektlerinin sayısız dansı
doğal frekansı yaralayan bu tekrarlar
mavi sandığın kapağı açık
içinde maziye ait kaneviçeler

en çok sol yanımı uyuşturuyor bu delice sakinlik
kalbim savaş çocuklarına emanet
en iyi onlar bilir nasıl saklanılacağını her bomba sesinde
ve nasıl ölüneceğini dünya sahnesinde

şarkı dinlemek isterken şiire dalmak
kendi şiirinin kollarında bir şarkı olmak
eskimiş bir kapının gıcırtısında aramak evveli
damlayan bir muslukta bulması insanın
contası gevşemiş duygusal benliği

sessizliği bozdurup harcamak
bir gürültünün ortasında
ahirimize dualar yağdırıp

"bir mü'mine yakışan en güzel dua
Allah'ım! sonumuz hayrola
Ahh! sonumuz hayrola

Her tabakada, bir duman çekiyor düşüncem
düşüncemi yavaşça öldürüyor her tabaka

dün akşam bir rüyayı bölüştüm aynalarla
annemin çocukluğu, mavi sandık, türkü dolu ev
ne varsa söyleşti benimle

dünya köşkünün camları sisli
sevda çeker, misafirlerinin yürekleri
ben annemin çocukluğuymuşum
çocukluğum annemin şefkat dolu elleri

beni çok, çok sev yarim!
bohçada sarılı bir çeyiz gibi
mavi sandığı yüreğime emanet
annem gibi...

öyle sev ki;
sevinsin ruhlarımızı sobeleyen melekler!
bitmesin mavi sandığın hikayesi...