Mavi Tutku

Denizin kalbine vuran bir ağıt…

I
Bir garip tutku, bu akşam kıyıya vurmuş,
Dikenlerine rağmen severim deniz güllerini...
Gürgen kokan güvertende,
Rüzgârın gıcırtılı ninnisinde…

II
Ayrılık tuzu dudağımda, dalgalar yutarken son umudu,
Sen hâlâ herşeyimsin, ey mavi!
Fenerin ışığında severim ayazı,
Kumsalda cansız bir yunus yanı başında…

III
Döndür yelkenlerini Kuzeye, buzlar söndürsün yangınını,
Zamanın dipsizliğinde kayıp pusula,
Hayal et bereketli ovaları,
Issız okyanusta insanlığın kırık umutlarını…

IV
İnsan bazen sevişir ölür, bazen kürek darbeleriyle,
Sen sessizce süzülürken kaderin sularında,
Kara bulutlar ağıt yakar ardından...
Biz, kum saatinde, geçmişi avuçlarız avuç avuç…

V
Kelepçeli ellerim meşe tahtalarında,
Yunus ağıtları devirir mi bu koca gemiyi?
Mavi bakışlar söndü ayazda,
Kızıl rengi sular vurur ıssız gecelerime…

VI
Martılar! Hayallerim dökülür direğin dibine,
Ela gözlerin yeşertsin güvertede ki meşeyi,
Ben söker atarım son kızılı tahtalarından...