Maviye Ekti Tanrı Çiçeklerini

Kayıklara yükledim kırları
Bahar uykusunda
Avuçlarımda nasır sancılarıyla asıldım küreklere
Çektikçe haz aldı anlar
Gökyüzü ne kadar maviyse
Ömürde o kadar
Günler geçtikçe yayıldı kokusu
Toprak özlemi mis gibi çok uzaklardan
Sürüklenmiş gökkuşakları
Eşlik sevdalısı
Yağmur damlaları akıyor
Dudaktan kalbe
Çiçekler yapraklarına kavuşmuş çoktan



Ne bir kara ufukta
Ne bir rıhtım
Avucuma batan güneş
Çektikçe yoruldum
Çektikçe çocukluktan



Ne kadar çok baharımsıydı büyümek
Bir alabora hikayesiymiş hayat
Bir çok yok
Ve yokluktan .