Maviye Hüzün

Rıhtımında, maviye çalan bir akşam hüznünde dolaşıyorum...
Kanıyor gönlüm... yüreğim yanıyor sensiz yine bir karanlık gece bu...
Hani Ne anlarımız vardı seninle... Seninle zaman bile yitiriyordu zamanı...
Teninin o maviye çalan sıcak ikliminde dolaşıyor, kokunu sürüyordun...

Bir veda busesi bile veremeden gittin... Yokoluşun yok etti beni...
Can veremiyorum, ruhumu teslim edemiyorum ben ey sevgili...
Her şey seninle , her an seninle her şeye hazırken... her anı, her şeyi yaşarken...
Ne olurdu habersiz gidişin olmasaydı... Ne olurdu sanki...
Yorgunum... Yorgunum artik... Duramıyorum bu hayatta, ayakta tek başıma...


Hani hatırlar mısın? Gece Bir figüran gibi savrulurdu üzerimize...
Ve sen; korkardın karanlıktan bana sıkıca sarılırdın, bense sıkıca sarardım seni...
Tıpkı çocuklar gibi... Sana derdim ki çocuk musun? korkuyorsun...
Biliyor musun? Biliyor musun? ey sevgili bende korkuyorum artık..

Bu sessiz sisli gecede çığlıklarımı duyuyor musun?
Bak ne diyorlar sana "Seni seviyorum..."
Rüzgar kokunu getiriyor bana bak...
Çırpınışlarım bir gün durduracak bu yarım bıraktığın yüreğimi! ...