Maviye Uzanan İki Kol

Bu şairane bir ölüm olacak, ölüm!
Sallanırken aşağıya kopacak düğüm...
En sonunda düşeceğim,
Senin ukdene.
Kendimi ait hissettiğim tek yere!
Ağlayacaklar, değmeyecek sözler kâğıda.
Kaçacak yer arıyormuş gibi kelimeler!
Uzaktan bakan iki göz, hem de bana!
Ne kadar da cömertler!
Şairane ölüm olacak bu, bizim ölümümüz.
Gökyüzüne uzanan iki kol,
Dalgalanırken saçların bulutlarda,
Hep farklı şekillere gireceksin.
Benzetemedim sevgili, benzetemedim seni!
Ne uçan kuştan farkın var,
Ne de yerdeki sürüngenden...
Sana yakıştıramadım ölümlerin en şahanesini...
Sana ancak acı düşüyor gayemde.
Saçlarındaki iki ak doyurmaz beni.
Gözlerin uzaklara dalsa ne fayda!
Ben yalnızca sana kendimi yakıştırdım.
Ölüm bu, ikimizin.
Ancak budur hak ettiğimiz.
Yaşımız gençken,
Ve dinmiyorken henüz acımız.
İkimizin de bu gece,
Aşk'a düşecek başımız...