Mayası Sızgın Oğulsuz Arı

Günlerin kavruğu yiğit güneşi
Hallaç pamuğuna işledi devran
Soysuzun namerdi yitenin üleşi
Kıyamet mülküne erişti kervan

Sızılar yaralar derinde cevri
Çekilir bir zaman ölü ağıtlar
Umut mayasına işlemez fevri
Şiire tutuşur beyaz kağıtlar

Nesini söylesem oram sızlıyor
Tuzlama yaralar kabuk bağladı
Türküye yarenlik dilim sazlıyor
Çıkmayan nefesim gülü dağladı

Ahtım olmayasın bahtın olurum
Çerağın gözünde hardan ateşte
Yalnızlık tasında sevda bulurum
Ellerim toprakta yüzüm güneşte

Dilime pelesenk olsa insanlık
Sözümü sakınmam derin kuyuda
Cennet bağlarıyla dolsa insanlık
Şimdi ninnilerde derin uykuda

Arzuhalim kaldı Veysel sözünde
Oğulsuz arıdan maya sızdırdı
Mahsuni kelamı bitmez sazında
Nice kalemlere mamudo yazdırdı