Mayıs Çıkmazları

ölü kuşlar devrinin

bittiğini muştuluyor

ölürcesine pencereme vuran kelebekler

nicedir mevsimlere kapalı

bir kanadı sana

diğer kanadı

aldatılmış yarınlara açılan pencerem

tütün kokusundan muzdarip

hasret cahili

bu duvarlar

bu koltuk

iki yüzlü bu masa

yeni rengini özümseyen bu cam örtüsü

kurşuni bir ağırlıkla

göğsümde sonlanıyor

mayıs çıkmazlarına hesapsız harcanan

nice günün

intizarı

şuracıkta

ölü şafaklar sandukasını gizleyen

bu ten benim

bitince

tozlu boy aynasının

inkârı ile yüzleşmesi

vaktidir

umarsızca

gün dönümüne yürüyen

gecelerle hesaplaşmanın

parmaklarıma değsin hele bir

karanfil kokusu

bitmeden mayıs

yazar elbet bir manifesto

iki kişilik yazmayan

bu kurşun kalem