Meçhul Gece

siyah dumanlar içinde

bir baştan diğer uca

şehrin bulvarları

deli bir rüzgara kurban
bir yığın hatıra

arkamda bırakıyorum

kaçıyorum
sönmüş saçlarım

alevler içinde duygularım
yüzüme kapanan ellerim
uğuldayan deniz

martıların çığlıkları

iskeleyi bekleyen vapurlar
bir rüya olsun

ruhumdaki bu sarsılış
ömür aynam paramparça
kör bir sokak başındayım
üzgün geçen kuşlar
sesimi duymadı
gece uzun gece kara

yol alıyor şehir 

meçhul bir şafağa
rüyalar yine eksik kaldı
yine mor seherler

yine ürkek saatler

sabah yeli ılık ılık

bense sokak lambasında
koyu bir yalnızlık...

Mustafa Kaya

13.05.2020