Meçhul Ölü

(çiçeklerle bezesen güllerle donatsanda 

bu sadece bir mezar! 

Altı toprak üstü toprak 

gündüz gece bir mezar!)

Mavi göklerin sağnak serpiştirdiği yoldan

Gidiyor tabutuyla beraber meçhul ölü

Ah ne tarifsiz derttir çektiği omuzlardan

Bir damla gözyaşıyla yakıverir bir gölü

Yok onu anlatacak güzelim hatıralar

Ne bir lahza hayırla yad edecek kimsesi

Sığar mı bir tabuta katmer katmer yaralar

Şimdi ondan habersiz adımlarının sesi

Tek başına yaşadı bütün kindar gözlerden

Bir ömrü haykırırdı ağzını açabilse

Heyhat kurtulmak kolay şu yabancı yüzlerden

Ölümden daha feci kendinden kaçabilse

Ne makber karanlığı suallerin korkusu

Tek derdi çekip gitmek incitmeden taşları

Asırlarca sürecek belki ölüm uykusu

Kabrinde kök salıyor cihanın savaşları 

Esin artık üstünde ey rüzgarın yelleri 

Yıldızlar ağlar,güneş ,ellerinde üşürdü

Şu üç günlük dünyanın aman vermez selleri

Mavi gökler altında onu kabre düşürdü

Usulca kefenini kaldırıverdi elim !

Bu dar makberde yatan kimsesiz ölü benim !

A.Tüfekçi