Medcezir Kadın

Ruhun karanlık yüzü aydınlanırmış
hüzün sarısına bulanınca
bir medcezir kadın
dilsiz bir ağlamanın ardından
susmuş uzun süre
el ayak çekilmiş suratında
tek tük şarkılar kalmış dudağında
şairmiş, bir garipmiş
severmiş acıyı
özlemeyi sevdiği kadar
insanı ve aşkı sevdiği kadar
yalnızlığı da severmiş
oturmuş deniz kenarına
uzaklara bakmış
sana selam yollayacakmış
hiç gemi yokmuş
gözleri yol almış..