Meğer Masalmış

Eski bir bahar yaşadım
Şimdi yeni ikinci baharımı yaşamak istiyorum
Derler ya hayattan hiç aşk çalamamış insanlar.
Yalanlar kovalamış ya onları şu kısa ömürlerinde.
Hiç tanıyamamışlar ya kendilerini.
Ağlamışlar üzülmüşler.
Yağmur damlalarının düştüğü bir sokakta
Eski yıkıntı bir apartmanın önünde
Ellerinde şemsiye olmadan
Ayrılmışlardır ya.
Sonra ağlamışlardır ya yalnızlığı ilk hissettikleri yataklarında.
Bir iç çekişleri olmuştur ikisinin de.
Hayattan nefret etmek istemişlerdir.
Bir an kendilerini ikinci bir boşluğa bırakmak
Sonra vazgeçip depresyona girmek istemişlerdir.


Evden çıkmadıkları onca boş saatler, sevgilisiz günler
Ve hiçbir zaman 7 gün olmayan haftalar yaşamışlardır.
Dostlar gelip arkadaşlar gitmiştir görmeyen gözlerinin önünden.
Boşu dolusu fark etmeyen teselliler duyulmuştur
Dar dört duvar arasında.
Geceler gelmiş çatmıştır güneşsiz sabahlarına.
Yıldızlar elini tutan biri olmayınca
Çekilmez bakılmaz bir sadelik haline gelmiştir.
Sadece yıldız olarak kalmıştır artık onlar için.
Uyuyamamışlar.
Uyutmamışlar çünkü.
Uyutmayan ne bir kabus ne de karabasandı.
Eskiden güzel olan bir rüya ve aşk basandı uyutmayan.
Anılardı onlara birbirlerini unutturmayan.



İçlerinde kendilerini suçlatan bir duygu
Ve rüyasında gördüğü oydu
Kan revan içinde ki bir beden
Tam da sol göğsünden vuran
Katliam yaptıran kırmızı bir oktu.
Çok zamandır konuşmuyordu.
İçinin acıdığını herkes anlıyor ama birkaç kelime bekliyordu.
Sustu ve suskunluğuyla boğdu sevgisini.
Artık suçluyor ve nefret ediyorlardı.
Bekleyenlere beklediklerini vermek için bekliyorlardı.
İçleri patlıyor sıkışıyor artık kusuyorlardı.
Meğer her şey masalmış.

Herkes onlara baktı.
Evet meğer masalmış.
İçlerindeki nefreti onlara yükleyen sevgi
Aşklarını geçirdikleri odalar
Birbirlerine söz söyleyen ve unutulmaz buseler veren
Yalanlarını inkar eder dudakları
Mecnunun Leyla'yı gördüğü gibi gören gözleri
Meğer masalmış.
Çocuklarmış o zamanlar.
Kanmışlar sevmişler tutulmuşlar bir zamanlar.
Sevdalarını bekledikleri o yağmurlu gecelerde ki ağacın dibi
İlk elini tuttuğu kafede ki masa
Hiç çıkarmadıkları için su altında paslanmış yüzük
Meğer hepsi
Kanayan kalpleri masalmış.
Birbirlerine anlattıkları
Tıpkı o gece Taksim de bağıra bağıra söledikleri şarkı gibi
Masalmış bu sevda.
Her masalın mutlu bittiği gibi
Hala birbirlerini sevdikleri gibi
Bir gülün soluşuyla bir ömrün bittiği gibi
Acılı bir sevdadan kalan ananın yitiği gibi.
Bu sevda son öpücük gibi bitti.
Yarin meğer masalmış deyişiyle bitti.