Mehlika

kelimeleri dizerken avuçlarımı saran telaşı arıyorum sokaklarda

yolda bıraktığım anılarımı bulamıyorum

yitip giden bir ben miydim Mehlika

bir ben miydim dünlerde unutulan

sana sesleniyor, anlatamıyorum

seni özlüyor, dokunamıyorum

oysa ben sen ol istedim mısralarımda

hep seni getirsin dalgalar

seni anlatıp seni çalsın şarkılar istedim

beni duymazdan geldiler...

beni unuttular sandım

meğer biz hiç olmamışız

hep ayrıydı biz diye yazdıklarım

bilmezdim ben başkasına benzediğini

bilmezdim sevmelerimi sevdiğini

bilmezdim sessiz gidişlerini, Mehlika

denizin renksiz, hikâyelerin sensiz

ve de ayrılıkların geçici olduğunu

geç öğrettiler bana

anlayamadım seni

çocukluk ettim belki

belki de ben anlatamadım

bilemiyorum sevgilim...

ve şimdilerde sonbaharım, Mehlika

bilirsin hazan mevsimini

sarılar

griler

sen'ler olur mesela

mesela güneşi saklayanlar olur

yapraklar olur hani

sayfalara sakladığımız

ve de ayrılıklar olur...

alışamadıklarımızdan

peki ya anlatabilseydim sana

anlamak isteyecek miydin Mehlika

bilemiyorum... hem de hiç