Mehmet

Saman doluşmuş Mehmet'imin gözlerinin karası
Avucunda kır dikenleri, tarlada celp kâğıdını okur
Gözünden yaş döker, teşiye yün bağlar anası
Dudağında dua; eğirir emeğiyle, şal çorap dokur

Para yok, pul yok ; sarıkızın bahar danası satılır
Mehmet'e harçlık olarak oyalı mendile sarılır
Tandır yakılır köy ekmeği vurulur
Allah kavuştursun/a gelenlere yer sofrası kurulur

Su dökülür arkalarından pahraçla
Ağa düğününde olur davul ile zurna
Komşu köyden iki genç ile
Ellerinde küçük valizler varırlar terminale

Mehmet'imin mektupları okunur Hasandan
Anası ağlar, kalkar babası masadan
?Ellerinizden öperim ben iyiyim
Her ana kuzusu gibi vatanın neferiyim?

Aylar geçer kar üstüne kar yağar
Babası damda uzaktan gelen jandarmalara bakar
İki asker gelir ellerinde Mehmet'imin çantası
Derler : ? ey amca bu Mehmet'in son hatırası?

İkindiye bayrağa sarılı tabutuyla Mehmet'im gelir
Göğsünden vurulmuş bir kurşunla
Anasının bağrında köyün bütün karları erir
Babası tabutun altına girer omzuyla

?Oğul? der ellerini koyar koynuna
?Bayrağı yere düşürmemek borçtur boynuma
Var sen git Mehmet'im
Büyümekte Hasan ile Ahmet'im?

Mehmet'den geriye kır çiçekleri kalır
Renklerini Mehmet'imin yüzünden alır
Yağmurlardan sonra Mehmet kokar toprak
Mehmet'ime gülümser, dalgalanır şanlı bayrak