Mehtap....(2)

bir pencere açık güneş ışığı
damlamış hemen
içeridekiler sırtladı günahını
doluştular birden kapıya yarasa gibi
nereye kaçacağını bilemeden

siyah parmaklıklar ardından elemli
çocuk yüzlü bir genç baktı...baktı
yolladı günerdir beklediği sevgilisini
öptü...öpüştü
kustu sabaha olan nefretini
o genç suratlı

oturdu masa başına yazdı... yazdı
dindirmedi...
yırttı papirüsten defterini
çekildi bir köşeye,içgüzar
saklamış yüzüne özlemini
belli etmesede ortada,aşikar

akşam vakti yaklaşıyor bir daha
bu yaşlı ve aksi güneşe katlanacaktı
çekerken akşamın loş kokusunu
tükenecekti...
bir günün sonunda arzusu