Mehtapta

Bu sakin sonbahar gecesinde

Tek başıma parkta oturuyorum,

Gecenin kimsesiz sessizliğinde

Böyle yalnız kalmayı seviyorum.

Kimse yok bomboş bütün banklar,

Hava güzel, rüzgarı dinliyorum,

Dökülüyor yanımda sarı yapraklar.

Yıldızlarla dolunayla konuşuyorum,

Kelimeler kayboluyor mehtapta.

Bu ıssız gece kendime yetiyorum,

Bir yalnız adam karanlık parkta.