Mehveş

Balkın
Mehveş...
nuru cennet,
ruhsarın da eyliyor endam.


Şefkat sultanı...
Kuruyan bahçelere ağlardın
Kanadı kırılan serçelere
Irazca yaşamın hırpalanmış sükutu
Kuruyan yanlarımı yeşertmek olmayınca mümkün
Şimdi bana mı ağlıyorsun sessizce
Kızıyor musun kadere
Akça gülüm, üzülme...


Beyaz tülbent
Nurani yüz
Karafil kokulu nefes
Çocukken süt kokusuyla uyandığım vakti tan gibi
Miski amber esişin
Sanki ellerin okşamıştı saçlarımı
Gördüğüm kabuslara çare
sol göğsüme sokup elini usulca almışsın sancılarımı
Baş ucuma bırakmışsın hırkanı
Dualarını...


Servetim
Sebebi ömrüm
Doldurmuştun sol göğsüne,
Ömrümün tüm eksik sevgilerini.
Ömürlerce severim diyordun hani
Ömürlerce
/ bestenigar sesin kulaklarımda rakkase /

Birbirimizin yaralarını saramadık
Gurbetin katran duvarlarına kireç sürdün, tutmadı
Sen bana ak yarınlar düşledin
Geceler dolanınca bileklerime
Ve düştüğüm vakit
Kalbimin kanayan yanları yüreğine akınca ılgıt ılgıt
İncindin

Kederin güğümlerini doldurduk birlikte
Acının denizlerinde yunduk yıkandık
Hüznün en ışıltılılarını giydik üzerimize
Ve yürüdük özgür düşlerimize
Yolların ayrıldığı yerde
En sıkı sarılışın
Omuzuma bir daha hiç dökülmeyecek yaşları bırakışın
Gözlerimi silerken
Yavrum, kuzum ağlama deyişin

ya sen mehveş;
Uğursuz bir karga tüneyince ocağıma
Ve bir vefasız yare düşünce
En çok o zaman mı ağladın?


Anne can
Şefkat sultanı
Özlemekten, acıdan ve gurbetten aldım payımı
Dolmadı vade biliyorum
Yol uzun
Son ırak
Görür müyüm bir daha demişsin dünya gözüyle
ceylan bakışına kurban olduğum,
Kalırsan ruhun
Gidersen gölgen olurum.
Beyazlarla geliyorum bekle beni.


ceylan
mehveş...
Ateş iyi de külü olmasa.


Algın / 2010



Balkın / parlak parıldayan /
Mehveş / ay gibi güzel kadın /