Mekânsız Kelimeler
Mekânsızdır bazen kelimeler
Mekânsız olduğu gibi ruhsatsızdır da
Aranır kendi halinde
Duracağı yeri
Sığınacağı limanı
Dalından kopmuş yaprak misali
Sararmış, solgun tenli
Hazan rüzgârlarına kaptırmış kendini
Mevsimlerin arayışında
Yalaz aydınlığında yükselir gökyüzüne
Mavilerde kalayım derken
Grimsi bulutların pusuna takılır
Ve duyguların hüznünde
Damla damla düşer toprağa
Akıp gider
Engin denizlerin mavimsi derinliğine
Bir daha dönmemecesine
Sıcak yerini aramaktadır
Nihayetinde
Yürekten sessizce fırlayan bir kelimedir
Gezinir sokak sokak,
Bakınır köşe bucak
Aranır zamanın salınmasında
Güneş doğar,
Güneş batar,
Gece olur,
Bilmem kaç mehtap devreder
Ardı ardına koşan gecelerden
Belki de bir ömür geçer
Ama yine de bazen mekânını bulamaz
Bulsa da kalmaya ruhsatı olmaz
İşte o zaman sahipsiz boşlukta asılı kalır
Sonsuza kadar
Serseri kurşun misali
Namludan fırlayıp gitmişse
Yıkıntının içinde yok olur gider kör pişman
Yüreğin derinliğinden çıkan
Bir seviyorum kelimesi
Belki farkına varılmadan
Çoktan sahibini ve mekânını bulmuştur
Kalma ruhsatını da almıştır
Sonsuza kadar
Nedense ben halen zamanın salınımında
Issız sokakların
Soğuk kaldırım taşlarında
Meçhule giden o yüreğin hasretliğindeyim
Mekânsız ve ruhsatsız kelimelerin düşüncesinde
Nerdedir diye
Nedense ben halen zamanın salınımında Issız sokakların Soğuk kaldırım taşlarında Meçhule giden o yüreğin hasretliğindeyim Mekânsız ve ruhsatsız kelimelerin düşüncesinde Nerdedir diye
Mechule gidip bilinmezliğe erenler... Çok güzel bir şiirdi. kutluyorum efendim kaleminzi. Tebriklerimle..👍😙
..üstad o kutsal sözcük üzre uzun bir yolculuk yapıyor dizelerle sağlam temel arıyor kelimelere..mekan ve ruhsat kavramında güzel bir çalışma teşekkürler..tebrikler...