Mektup

Sen yine bana gel ne olur
Hiç yitirmediğin yerini bul
Olurda işitemezsen nefesimi
O gün öldüm demektir.

Gözlerim uzun uzun karanlığa dalar
Durmadan ay ışığını arar
Bu gece saatleri yokluğunda donar
Ben gözlerimi kapasam neye yarar.

Her gidiş birbirine benzer sanırsın.
Geçen her gün daha çok yanılırsın
O yollarda değildir belki yüreği
Bu dalgın adamın buğuludur nefesi
Ay ışığını gecelere astığındandır kendine nefreti

Miniğimle oynamam ben
Darılır hemencecik yüreği
Kendiyle kalınca dayanamaz benimki
Hıçkırıklara bırakır kendini

Kaskatı kesilirse bedeni
korkmasın hiç yanındadır koltuk değnekleri
Herkes herkesin birşeyi olurken
Çok azı becerir yokluğunda onun olabilmeyi

Kırılmamış inançlar hakeder sonunda mutluluğu
Susturuverir üç beş çapulcuyu
Her kafadan bir ses çıkmasın artık
Budur bizi boğan
Kimse bilemez nedir yaşanılan...

Bilinmeyen, kararsızlık değildir inan
Yeterki yapmak istesin insan
Gidendir o hiç durmayacak olan
Ben anlattım hala varsa anlamayan
Seçsin, önü en açık yoldan....

06/04/10'EB