Mektup

--Elinde bir resim:
Omzundan kesik kolu
saramaz artık onu--







Kaç gece...
kaç gece beklerken sizi geceye kaç gece sığdırdım
bilemiyorum...




Çağıltınızla hayallerime sin diniz,
ama toprağınız kadar sessizsiniz şimdi...



Siz ardınızda geç kaldığınız hayaller bıraktınız;
çok geçti gözüm gözünüzden gecelerce,



Gözünüzde omuzlarından kan damlayan bir resim,
bir resim daha ve resimler vardı elinizde;
omzu kesik adamların resimleriydi gözlerinizde:



Neden gelmediniz...



Başka bir şey yoktu gözlerinizde
ve ellerimde kana bandığım sözcüklerimle
ben sizi bekledim efendim...



Sizi bekledim.
Beklediğim kaç geceydi gece,
bilemedim...



Oysa günahlarımızdan nefis bir günah çıkartmalıydık ikimiz
ve bu evrenin tüm şairleri adına yaralarınızdan da öpecektim sizi üstelik;



Bilirsiniz:
Bir şairin başlıca sebebi yaralardır efendim...



Kanımı katmak istedim kanınıza
adaktı dikenlerinize kanım...



Cana can katanım,
dikenler içinde cananım olmalıydınız benim;


çok garip, ama hançerler üzerinde dans eden
bir rakkase olabilirdiniz hayallerimde siz:



Yalnızlığım,
dikensiz bir güldü çünkü benim...





Oysa gelmeliydiniz, gelmeliydiniz efendim...




Sizin sesinizdi
kaynağına geri akan bir ırmağın hüzünlü sesiydiniz:
iç geçire geçire geçmişine akan siz:


Siz çağırdınız beni efendim...



Daha kanımla kanınıza karışmadan
Bir karış toprağa karışmayı yeğlediniz:
Sin diniz artık siz hayallere...



Benim için ölmediniz efendim;
Hayır, siz bende kendinizi ölürdünüz...




Beklememeliydim sizi ben
bekledim işte, bekledim sizi ben:


Yalnızlığım
dikensiz bir güldü çünkü benim...



Varlığınıza katmak için kendimi,
varlığıma katılmanız içindi bekleyişim
katılmaktı varlığa sebebi mahremim benim:



Sevmek,
söylemiştim size ben,
sevmek en büyük ibadettir efendim...



Bekledim... Bekledim... Bekledim, ama siz gelmediniz...



Bütün güllere küfrettim kızıp.


Elimde gül budak kalemimle güllere küfrettim gecelerce ve
gece kaç gece uzadı bilemedim..


ve aynı cümleyi defalarca yazdım, yazdım, yazdım:


Yalnızlığım,
dikensiz gülümdü çünkü benim...




Bekledim ama gelmediniz...



Aşk...
Goncanın düşünden gül olarak uyanmasıdır efendim


ve elbette güller de rüya görür ateşler içinde:


Siz bunu bilemediniz...



Ah o dar duruşunuz!
Aşk sığamamaktır efendim:
Siz bunu bilemediniz...



Artık sin diniz hayallerime
ve toprağınız kadar sessiz şimdi kalbim...


Evet efendim...




Son kez yazıyorum şimdi:

Yalnızlığım,
dikensiz gülümdür çünkü benim...