Melankolik Yalnızlığım
.
Yalnızlığıma uzanmış uyurken
Kör karanlık bir kuyudayım
Ağzı küçük, içi geniş ve melankolik
Yanımda ise mavi saçlı bir kadın
Elimi uzatıp -hadi- diyorum;
Yukarısı gökyüzü, beraber çıkalım
Kuyunun ağzına bakıp bana
-Gökyüzü çok ufak- diyor
... Gülüyorum
Elleriyle gözlerimi kapayınca
Bir anda büyüyor karanlık
Gökyüzü karanlığın içinde ufacık
Yıllarca karanlığı küçük sanmışım
Kuyunun dibindeki kurbağanın
Gökyüzünü kuyunun ağzı kadar
Sanması gibi...
Aklıma yığılan soruları
Susarak gözleriyle cevaplıyor
Konuşacakken kapıyor ağzımı
Fakat elleriyle değil
... Uçuyorum
Hayat denen kör kuyudan çıkmak
Karanlığa düşmekle başlıyor
O anda gitmek istemeyip bağırıyorum
Seni seviyorum(!)
Sesim yankılanıyor kuyuda
Oda beni seviyor(!)
Melankolik yalnızlığım...
Güne düsen inciyi ve sairini kutlarim👍
Kutluyorum başarını 👑
klevye kafayı yedi🙂
daha nicelerine
süper....kutluyorum aşarını ve şir yüreğini......
Seçkiye değerdi doğrusu 👍Hayat denen kör kuyudan çıkmak Karanlığa düşmekle başlıyor O anda gitmek istemeyip bağırıyorum
Seni seviyorum(!) Sesim yankılanıyor kuyuda Oda beni seviyor(!)finallede mükemmel....
yankılanmaya kulak verdim...ruhuma iyi geldi,
sevgi ve selamlarla şair👍👍👍👍