Meleğim

umut dalgaları vardı içinde
yeni bir hayat kurmanın ve mutluluğuda yaşıyordun
sanki hiç yaşamamış gibi gülüyor
sevgiyi doyasıya kucaklıyordun
hep korkardın
mutluyum sonu ağlamak derdin
dilin söylesede yarınında gözünden yaş akardı
ama sen yinede sıkıca tutunmayı
bilirdin her zaman hayata
haksızlık nerede
yaşam nerede diye isyana girsende
yinede açardın ellerini duaya sonsuzca
sevdi gönlün deliler gibi
sevildinde bir ömür sürcek gibi
yeni bi hayat kurdun
yarınında da mutlu olmak için
istediğin hayatın tam tersiydi verdikleri
yüzündeki gülümsemeyi sana çok gördüler
meleğim

artık sevgiliye değil özlemin
sevilmeye muhtaç bu aralar yüreğin
artık gülmeye değil özlemin
sevdiğinin bekliyorsun gülmesini
artık bugüne değil özlemin
yarına eline verilenle mutlu gözlerin
artık yaşama değil özlemin
içindeki varlıkla isyanındır her günün
artık güçlü olmaya değil özlemin
tutuncak tek olduğunu bilmeye ümitlerin
artık mücadele deil özlemin
bu yaşamda nasıl nefes almayı bilmektir emelin.

sevgin hala içinde farkındasın heran
nasılda kurtulacaksın bu hayattan
gitmeyi istesende tutuyor seni zaman
bilmiyorsun sevmemek nedir diye hala
bekliyorsun bi tebessüm çıkışın olmayan hayattan.