Meleklerin En Güzeli

Üşüyen ellerim yakardı
Bir yaz gününde
Tüm avuçları
Ve adım adım kaçarken
Çiçekleri açtı
Solan umutlarımın


Boş teselli veren
Gözler içerisinde
Sürüyordum hayatı
Düne kadar
Sonra bir ses geldi
Ve acılarımın birden
İzini kaybettirdi


Adı konmuş bir sevgiydi
Meleklerin en güzeli
Yılmadan ve korkmadan
Toparlatır oldu şimdi
Çocukluğumda kalakalmış olan
Gençliğimi


Tam da gidiyordum oysa ki
Ölmek istemek bile
Bir ölmekti ben de
Ansızın
Gelip giren gecelerime


''Ey bir bakışıyla;
Karanlıklara meydan okuyan melek.!''


Bu ara ihtiyacım var sana
Aç kapını
Dualarımla geliyorum yanına
Al beni dünyaya inat
Sakla baş ucunda