Memleket Gözlüm

Bir şey var sende,

Ben de hiç olmayan..

Baksam gözlerine,

Öylece kalakalsam,

Hiç bulamasalar beni sende,

Hiç bulunmasam..

Yarım kaldığım satırlarda,

Susturamadığım vebal arsızlıklarda,

Sığındığım gecelerin son durağında,

Saçlarım deli bi ayaza savrulsa...

Saklansam sözlerine;

Hep seni anlatsam,

Hep seni başkalarına,

Kelamı keskin suskunluğumda,

Sînemdeki yeise inat,

Bıkmadan doya doya,

Her gün yeniden yeniden...

Yatsam dizlerine;

Kendimi deli bi rüyada sansam,

Bereketli sarılara bürünürken,

Heybelerde biriktirdiğim özlemlerimle,

Enkazlarda üşümüş ellerini,

Elbet bir gün diye diye,

Sürgülenen koynumda ısıtsam...

Çıksam serin sofalarına;

Titresem karşında ilk günkü gibi,

Sonbaharı ezberlesem sende,

Kalbimin küsüne iyi gelsen,

Meçhûlde kalan vicdanımın sesinde,

Mahyalara yazsam adını,

Buz kesmiş düşlerime,

Gözlerimi kısarak bakarken,

Üzerimize korla karışık yağmurlar yağsa...

Sen oldun benim özüm,

Son nefeste son sözüm,

Ömür dediğin geçer de;

Senin hasretliğin geçmez be,

Memleket gözlüm...