Memleketim

Kaç mevsim geçti,
Kaç kez kar yağdı, kaç kez yağmur,
Ben oralardan geleli,
Üşüyen dağlarını güneş ısıtabildi/mi?
Kuruyan ağaçların yeşerdi/mi?
Kuşlar yuva yaptı mı dallarına,
Ağustos böceği hala ötüyor mu yazın sıcağında...

Şimdi senden uzaklarda
Hasret kokuyor odamın her yeri,
Özlemim diz boyu,
Her gece hayalin gözlerimin önünde
Uykularımı delik deşik edercesine
Nöbetlerdeyim sabahlara dek
Hasretinle ben.

Kekik kokusu sarıyor, senli rüyalarımı
Gözlerimi açtığımda yok oluyorsun
Uzanıp tutamadığımsın
Kokunu unutamadığımsın
Sen benin ilk göz ağrımsın.

Ben hayatta ilk seni tanıdım
Sen benim yemyeşil dağlarımsın
Mis kokan ovalarım
Çiçekli yamaçlarımsın.

Sende tanıdım renklerin çeşidini
Morunu yeşilini
Sende gördüm kırmızının en güzelini
Bembeyaz papatyaların arasında
Kıpkırmızı açan gelincik çiçeklerini
Bir gelin gibi süslenirdi her yanın
Mor menekşenin güzeli de sendeydi...

Bu can, bu beden, hep seni özler
Kimbilir;
Bir kez daha, görür/mü seni bu gözler.

Nedendir bilemedim
Sende en çok sevdiğim mevsim
Hep ilk baharlar oldu
Anam beni bir ilkbahar sabahı doğurdu
Belki ondandır ilkbaharı sevişim.

Soğuk ilk bahar sabahları,
Gökten düşen çiğ tanesi nemlendirirdi
Yeşil ormanlarında,
Ağaçların yapraklarını otlarını.

Sabah güneşinin doğuşuyla
Bir başka güzel olurdu yamaçların
Sis bürürdü her yanı
Ağaçlar dumanlı dumanlı
Mis gibi kokular sarardı her yanı.

Filizlenen tomurcuklar arasında
Bülbüler şarkılarına başlardı.

Kaç yıl geçti senden uzaklarda
Kaç mevsim oldu
Hep hasretim sana
Dağına taşına toprağına suyuna
Belki günün birinde
Kavuşurum ben sana



MEMLEKETİM
07.12.2013.
Makedonyalı Şair