Memur Jinyan Yu Hanıma Özel Mektup

On beş ekim iki bin on beş
On üçüncü saati henüz iki elin parmakları kadar bile dakika geçmemiş
Ve ben hayatımın sonuna yaklaşmış olma ihtimalimi
Bir diş hekimi koltuğunda buz gibi hissetmişim
Korkmuyorum demeyeceğim
Ama korkudan daha çok sezdiğim duygular var
Hani yaz gelir, kuşlar öter, böcekler çoğalır ve çiçekler açar
Üniversiteden kız arkadaşların kısa etek giyer
Ve de dekolte
İşte
Öyle zamanlarda hissedersin ya cinselliği sıcacık
Ilık ılık bir heves gittikçe ısınır da kaynayarak kaplar ya bedenini
Ve dolu dolu sevişmek istersin ya
Sınıf arkadaşınla, marketteki kasiyer kızla ya da gözüne kestirdiğin biriyle
Evet işte
İleri zamanlarda
Başkaları hissetmeye devam ederken yine böyle şeyleri
Toprak çürütüyor mu olacak benim kadide bedenimi
Asıl önemlisi de
Geride bırakmak
Yani ne yapacak
Ne yaşayacak
Yakınlarım
Ne bir desteğim dokunacak ne de bir yardımım
Ki ne kadar da ihtiyaçları vardı bana
Şimdi hayat denen bu yolculukta
Ben bırakacak mıyım onları yarı yolda
Pekin'e gelecektim yükseköğretim için
Memur Jinyan Yu Hanım
Evraklarımı sen hazırlayacaktın
Ve ben geride dört kişi bırakacaktım
Şimdi
Kesin olmasa da bir ihtimal
Azrail denilen o melek hazırlıyor sanırım benim evraklarımı
Yine geride bırakacağım aynı kişileri
Ve artı bir
Kendi bedenimi
Hislerimi
Bedenim ki
Bitmek tükenmek bilmeyen cinsel arzularımla kudurur
Ruhum ki
Fedakarlık, cömertlik ve mücadeleden doğan bir gururdur
Şimdi
Yok olup gidecek bunlar yani öyle mi
Bir ihtimal
O ihtimal ki
Titretir insanın bedenini...

Kadıköy/Göztepe