Mendil

"bas tulumbanın koluna galip!

nane bilip yıkayalım ayaklarımızı

belki arınırız ha!"

galip!

haber ver dilencilere

bağdaş kurduk

mekan bildik köprüyü

gizli kudurmuş bir mendille.

asabı bozuk bir iki çil

tura düşmüşken yüzüstü

yüzüstü ağrıtır

yazı ile kazanmalıydık

şefkati.

denize

havaya

Eyüp' ün gülistanına

ayın hâlesine

-geceyi bekle

gece

yazacağız en kibar dille.

galip!

niyetimiz bulvar kafelerinde gâvur pastaları yemek değil

bilirsin ayarsız ezgiler bozar bizi

köprü önü eli sıkı insan

kakışıyor insan

birbirine bal bulanmış sahte hikayelerden.

aramızda kalsın İstanbul!

bileklerimde bir ağrı

en son ne vakit bağdaş kurup ekmek yedim

ne vakit bir kedi patisiyle dokundu bacağıma

kaç görgülü ayakkabı önümden geçti saçına uzak bakışlarım

ne vakit kül döktü yollarına sevginin

ateşli omuz uçlarım.

galip!

yanıyor mu rüyalarında İstanbul

her köşe başında kuzguna kurban mı açlık

çok insan(!)

ne çok insan(!)

nefes alan haksız yere gören erguvanları

geri at galip!

at denize balıkları

köprüden geçmeyecek gelin

zarf içinde de yok artık bahşiş

ne sen çocuksun

ne ben

lokum koyup ver şu mendili

anımsat bana babaannemin

bayram sabahlarını.

ne senden mürver asa olur

ne benden yaslanacak gurur...bb